iş başvurusu vol. 1

başvuruda bulunduğum bir yerden geri döndüler ve beni görüşmeye çağırdılar..
gittim..
okul öncesi eğitim veren bir merkez..
sanatla eğitim veriyolar..
ve ben psikologum..
aynı zamanda doğum fotoğrafçısı..

çok güzel bi yerdi, herşey normaldi..
başlangıçta..
mülakat klasik tarzda ilerlerken birden yön değiştirdi..

bu görüşme tanışmak içinmiş..
ikinci görüşmede bana sınıfları gezdirip ortamı tanımamı sağlayacaklarmış, görüş alışverişi falan filan vee..

çocuk şarkısı söylemenizi isteyeceğiz dediler!
yüzüm nasıl bir şekil aldıysa..
sesinize bakmıyoruz önemli olan rahatlığınız dediler..
gerçekten çok rahatladım!!

sonra hayvan sesi çıkarabiliyor musunuz sorusu geldi ki..
kendime çok hakim bi insanmışım onu anladım..
psikolog neden hayvan sesi çıkarsın sorunsalını kafamda tartarken..
gayet ciddi "yok.. yani bilmiyorum.. daha önce denemedim.." gibi mantık çerçevesinde sayılabilecek bir cevap vermeyi başarabildim..

son soru olan "enstürman çalabiliyor musunuz"a
"darbuka çalarım bacım en ritimlisinden, attiriim mi abe sana şurda iki" demediysem dumurumdan..

hayır cv'm önünüzde, hiç müzikle profesyonel anlamda ilgili gibi görünüyo muyum?

ha bi de palyaço olmak olsun, hayvan ve çizgi film karakteri kıyafetleriyle ortada salınmak olsun gibi görev tanımları da vardı, hiç girmiyorum o konuya..

bu ilkti..
gerisinden korkuyorum..
hayırlısı..