psikolog olmak ya da olmamak

Üniversite tercihlerimi yaparken çok bilinçli değildim. Psikoloji yaz dediler, yazdım gibi bir durum olmasa da öncesini sonrasını pek düşünmedim. Hayalim İstanbuldu ve o olmuyorsa nolursa nolsun gibi bir tavrım vardı. (Hayatımda yaptığım en büyük salaklıktı İstanbul'a gitmemek!)





Fakülteyi gördüğüm anda ardıma bakmadan kaçmalıydım aslında, gençlik..





Kaydımı yaptırmaya gittiğim gün başıma gelenlerse kesinlikle bana gönderilmiş bir işaretti ama okumayı beceremedim. Kurbanlık koyun misali ben ve yanımda bana refakat eden iki arkadaşım asistan odasının önünde bekliyorduk. Yanımızda da psikoloji 4. sınıf öğrencisi olduğunu sonradan öğrendiğimiz 3 kız oturuyordu. Birden kızlardan biri (Şaziye diyelim, adını kullanmak istemiyorum) kendini yere attı ve bağıra bağıra ağlamaya başladı. Ciddi bir sinir krizi geçiriyordu, kafasını yerlere vurmaya başladı. Donup kalmıştık.





O anda bütün psikologların eninde sonunda sıyıracaklarına dair genel yargının doğru olabileceğini düşündüm. Ama vazgeçmedim, kızı alıp götürdüler ben de kaydımı yaptırdım.





Psikoloji bölümüne kaydımı yaptırdığım andan itibaren hayatıma bir klişe dahil oldu. Psikoloji öğrencisi olduğumu duyan herkes "Kızım mezun ol da bizden başla, bizim aile seni zengin eder", "Şu karıma/ kocama bişi söle, derdi ne bi anlayıver", " Bizim kız/ oğlan çok tuhaflaştı bugünlerde nesi olabilir?" gibi sorular sormaya başladılar. İstisnasız herkes!





Ne kadar mutsuz bi toplumda yaşadığımızı anlamam için ilk sene yetti. Hiç "Çok mutluyum." diyen biriyle karşılaşmadım. Hep çok mutlu oldukları bir ya da birkaç olay var ama gerisi sorunlarla dolu.





Hayatın çok kısa olduğunu anlamam için çok acı bir tecrübe gerekti. Ama bunu yaşamış ve 4,5 senedir psikoloji eğitimi almakta olan biri olarak hala bunu insanlara nasıl anlatmam gerektiğini bilmiyorum!





İnsanların mutsuzluklarının beni zengin etmesini de istemiyorum. Sadece daha mutlu ve huzurlu olmalarına yardım edebilirsem ne mutlu bana..








PS 1: Şaziye'yi daha sonra defalarca gördük, okulda, konserlerde, cafelerde ve zavallı kızcağızla Psycho Şaziye diye dalga geçip durduk.





PS 2: Lütfen genç psikoloji öğrencilerini yukarda bahsettiğim tarzda sorularla bunaltıp kendilerini yetersiz ve bilgisiz hissetmelerine neden olmayınız.





PS 3: Genel kanı ne yazık ki doğrudur, sıyırmamış psikolog neredeyse yoktur.